sarı odalar

Ben sana içimde yağmurlar biriktirdiğimden beri ısınamıyoruz ikimizde.

İçim hep ıslak.

Kelimelerim sessizliğine dökülüyor, toplamıyorsun.

Sabah olsa da üstümü örtsen diyorum bazen.

Mücadele içinde gözlerin nefesimde, saçların ellerimdeyken bile

Ördüğün barikatların ve sen.

Oysa ben senin elindim, sen benim kolum.

Üstümüze kapanan dilsiz kapılar, söylenmeye cesaret edilemeyen şarkılar,  içimde nereye koysam da sığdıramadığım özlemimle büyüdük biz.

İkimiz.

Ve vazgeçmek zor, yerime başkasını koyamayacağını bilmen kadar.

uzun yol arkadaşım, sana hoşça kal derdim ama

vedalar doğru değil der bir şarkıda..

sen yine de nokta olma, virgül ol !

kalbinizin içine taşıyamayacağından ağır yükler koymayın.
ruhumuzu sevdirmekte fayda var.
bazı sevdiklerimiz adımımız gibi.nefes alıp verişimiz gibi.ömür boyu o terazinin kantarında.
unutmamak güzeldir.bilmek daha cesur.
bilmenizi isterim ki
noktaları da sevmeye başladım üstelik en az virgüller kadar.