uçan balon'la kırmızı bisiklet'in aşk'ı

İplerini sıkıca tuttuğum aşktan yapılmış bir uçan balonum var.Bileğime bağlı boynuna geçirdiğim iple.Ben çektikçe nefessiz bırakıyor kelimelerim.Farkındayım aslında uçsan bile uzaklaşamayacağını.Çünkü o ipleri bana koşulsuz sunan sendin.Belki bıraksam..Uzansan sonsuzluğa.Benim olduğunu hissederdin.Ya uçup gidersen..Beni gökyüzüne tercih eder miydin?

.

.

.

Etmezdin.İplerini çözmem bile bir şeyi değiştirmez

Ne kadar özgürsen aslında bir o kadar benimlesin..

.

.

“Kardan adamlarda üşür”

Oysa ben.

Oysa sen.

Seni doğurduğum her gün içimde bamb’aşk’laşıyorsun.

Ve bu adam suretlerinin her çizgisinde biraz daha kadınlaşıyorum.

Kirpiklerime yapışan tuzlar gibi.Yarı saydam yarı şeffaf.

Kışın ortasında yalnızlığıma giydirilmiş pervasız bir bahar ürpertisi gibi dolaşıyorsun içimde.

Usul usul.

Sürüklüyor beni ayak uçlarımdan sarsan cesaretin.

Kayıtsız kalışlarım giriyor koynuna.

Oysa sen.

Oysa ben.

O anlarda incitmem, incinmem sevildikçe.

Elimdeki kına anlatır niyetimi.

Hoyratça kırma kalbimi, isteyebilirsin o gün geldiğinde.

Oysa ben.

Oysa sen.

Ve sen bilmezsin sana bakınca dünya küçülür gözümde.

Tuzla buz olur.Her şey sen olur o döndükçe.

Ve sen bilmezsin sana bakınca neler görürüm ben.

Oysa bilirim ben..Bilirim.Kardan adamlarda üşür.

.

.

.