istanbul..hoşça kal..

İstanbul'un sokakları nem kokardı.ben küçüktüm.En çok hala kalabalık cuma ertesilerinde güneşli yüzünü gösterirken cam kenarından hınzırca bakmayı seviyorum.Gel git zaman içinde ruhuma yerleşmişken durulmayı öğreniyorum.Bu sefer beni çok özle olur mu_? Bir daha gelişimde seni mutlu görmek istiyorum.

Kıskandım evet.Bir içsel hesaplaşma belki.Kendi şehrimde güzel bir çiftin el ele gezmesinden hoşlanmıyorum.Yok aslında o kadar da değil.Belki ben kendi hayalimin bir başkasında gerçekleştiğini görmekten korkuyorum.Bisiklete bindiler belki.Pamuk şekeri ağzının kenarına bulaştığında çocuk temizledi bilmiyorum.Ama o hayal aslında benle bir başkasına aitti.Pır pır ederken canlandı ellerim bak boş kaldı der gibi oldu.Azcık saçmaladım belki seni özlediğimden.Uçsa da geri dönüp geleceğini bildiğim yüreğime kocaman bir özlem kondu.

Simidini gevreklettiğim vapurda salınan bir suret olmaya uzun bir süre kala diyardan gidiyorum..Babam biliyorum ilgilenemedim seninle ama kızma bana.seni çok seviyorum..