yeter

Geceleri uyuyabilmek için ya tüm gün bedenen ve ruhen kendimi yormuş olmam gerekiyor ya da düşünmeksizin saatlerce film izlerken takatimin kalmamış olması.Hasta olmama rağmen beynimi saran düşünceler peşimi bırakmıyor.Üstlerine nane limon döksem de fayda vermiyor,biliyorum.Hayatı tersten asılmış bir çamaşır gibi sıcak havada üşütmeyi başarıyor,hastayken dinlenmek yerine inadına yoruyorum bünyemi.Çizdiğim yerleri silmek zoruma giderken,çizmem gerekenleri çizemiyorum.Sanırım çok çizgili bir yaşam tarzına alışmalıyım.Alışkanlıklar,evet.Onları nane limon gibi sevemedim.İstanbul'a alışamadım hala,balık ekmek yemeyi özlediğimi farketmek dışında özlediğim diğer şeyleri de anımsayamadım.Ve hafızamı yitirmiş gibi biri en baştan neleri sevip sevmediğimi keşfetmekle başlıyorum işe.

Yol uzun.Yolcu tükenişte..

Bir zamanlar ben de birilerinin kalbini güldürebiliyordum.Ama şimdi yapamıyorum.

...