Noktasız Virgül

Müzikle bedenini bu kadar iyi seviştiren biri aşık olma korkusuyla kaçak bir oyunbaz haline dönüşüyor.Zaman un helvası gibi kavrulurken içimizde,tadının acı geleceğini bilerek bekliyoruz demlenmesini.Taşları yerinde oynatan depremlerin çekilip bıraktığı enkazların piçleriydik.Sahibi belli duygularımızı bile tek başına gömüyoruz.Terli ve yorgunken başımıza geçirdiğimiz o şapkanın altında üşüttüğümüzde nefes aldığını hissediyor iliklerimiz.Fahişeleşmiş bir gönülün kısırlaştırılmış hissizlikleri bile umrumuzda değil.Attığım simitleri almayan martılar var bu yaşamda.Ve ben,aynadakiyle çarpıştığımda kırılmayacak bir esneklikte olduğumu görüyorum.Buna büyümek diyorlar.Ben ne zaman ki kendi gölgemin beni yaraladığını anladım,işte o zaman yeniden doğruldum.Doğurdular içimi yeniden.

Artık

Ben ..

Ben nokta olmayı bilmem

Ben sadece virgülüm