Puslu bugün İstanbul.
Güneşin bile sırtını döndüğü bir günde vücuduma değen soğuğa vapurda çay ısmarlıyorum.Ne zaman içimdekilerle sessizce bakışmak istesem deniz kenarına götürürüm.Klarnet sürerim merhem niyetine bazen.Sonbaharda yağan yağmurları hiç sevemedim.Sevdiklerime hep güneşin yüzünü sakladım.Sakladıklarıma toz kondurmadım herkes gibi.Bazı hikayeler yazdım içinde ben olmayan.İyice karıştırıldıktan sona tabağın kenarına konulması beklenen çay kaşığı gibi genel geçer tepkilerim olmadığına göre hala farklı birşeyler olmalı bende.’Soğukken bile sıcak’ ..
İstanbul’un havası bu.Belli olmaz sağım solum gibi.Anam babam gibi özlemleri.Durgunluğu bile denizden tuzlu içimin.
Ve Bugün
Puslu İstanbul.
Benim gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder