hava yağmurluydu..hayalim ıslak kaldı ama içimde kurudu..

siyah ve bordo oje aldım.mosquıtoya gittim.keşke sen de olsaydın.burda olmaktan iyidir diyen sesini duyar gibiyim."hakkım yok seni sevmeye.karşıma çıktın ne diye" diyen kulağımda başka bir ses.gene geç kaldım.hava yağmura çalıyordu.istanbul'u bilirsin.puslu bıraz.ve parasızken alabileceklerimin hayalini kurmayı sevdiğimi farkettim.yol boyunca bir yerlere yetişmeye çabalamıycak olsam bile kendi adımlarımı aşarcasına yürümeyi seviyorum.nefesim kesilse de.büyümek mi.komik.artık korkmuyorum.

ağız dolusu gülmek lazım.tipitip sakız aradım geçenlerde ama bulamadım.bir sabah pastanede bulup 4 saatlik bir tren yolculuğuyla geldiğimde şaşırmıştın.halbuki adımlarımı sayarım ben.bazen çapraz atıyorum kırıtmayı bilmesem de.demlenmiş bir çay kokusuyla uyanıp kahvaltın hazır diyen bir ses duymayalı epey olmuş.habersizce çekilen fotoğraflarım olsaydı ve ansızın bi albümle bana ulaştırsalardı güzel olurdu.ama hayaldi.oyuncaklar gibi oynamak istediğimizde kurduğumuz gibi yıkıldığında da kaldırmasını bilmek gerekti.yapabildim mi ben.hayır.çocukken bile oyuncaklarımı serbest bırakamazdım ki.

dişlerimi sıkarak uyuduğum gecelerde devamını görmeyi isteyeceğim rüyaların kahramanı olsaydım belki daha mutlu olurdum.bir hikayenin virgülü olmak gerek noktası değil.çünkü benim söyleyeceğim sözler tükense de duramaz ki düşüncelerim.sesini duymadan geçerse günüm.bonibon çarpsın ki ölürüm.gülme.sadece utangaçlıktan kızardı yüzüm.

aldığım deniz kokusuna teslimim.özlemişsin belli gülümseyişinden anneannem benim.

cümlelerim dağınık anne

elime kalem aldığımda tuhaf bi huzursuzluk halidir yazacağımı bilsem de kelimelerin eteğimde toplanmasına dayanamam.sanırım bi çeşit takılıp düşme korkusu.ben şehirler arası gezerken bile bu kadar ürkmem ta ki zihnimin arasında dolaşırken ki korktuğum kadar.sorumluluk garip bir duygu.isteksizce yediğini bildiğin ama bi yandan da tadı hoşuna giden bir şey gibi.cümlelerim dağınık anne.kusura bakhma.toplayamadım nasılsa dağılmayacak mı bir daha.

şehrimde akustik şarkı dinlerken ki aldığım keyifle bir fotoğraf karesinin içinde kendine gülümsediğini farkeden bir yüz olmak.ha hay diyesim geliyor bazen.kendime öyle çok gülüyorum ki ağlamak hissi verdiğimi bile bile.saçmaladığımı biliyorum.dokundukça yaralarımı kanatıyor içimi susturamıyorum.özünde keyifli biriyim bertaraf ettiğimde ruhumun sıkıntılarını.tanıyorum kendimi.sütsüz bir çikolata gibiyim acımsı tadıma rağmen insanın ağzında güzel bir tad bıraktığıma inanıyorum.

kelimeler oyuncaklarım.kırmamak adına çabalasam da olmuyor bazen.sakın küsmeyin bana.sizler olmadan ben bir hiçim.

sarmaya korkhma

renkleri olmayan bi resim gibiydi yaşadığım sensizlikteki boşluğumun tarifi.atlı karıncaya binmiş bi çocuktum yanında.öle içten bi gülüş.öle datlı bi bakış.dokunulmaya kıyılamayacak kadar tertemiz bi askh.bi öpücüğün karşısında geçmiş-gelecek zamanımın tümünü;duygularımın en katıksız halini sana verirdim ki sarmaya korkma.pembe değil gökyüzü;masal die bir şey yok belki ama.iki kişilik soluk almak gibi farklı yerlerin bambaşka sokaklarında aynı adımları atmak anımsatır seni her anımda.

gün'aydın..güneş pencerene vuruyor belki.içinden şarkı söleyebilecek kadar güçlü olmak gelmiyor bu gün.kolunu yastığına attığında saçlarım takılmıyor.aldığın nefeste kokumu duymuyorsun.arkanı döndüğünde ne kadar kızgın olursa olsun ya da mutlu "gel buraya" die sarılacak bi kol uzanmıyor.odanda bi eksik war.iğnenin içinden geçen iplik misali geçmeliyim aklından o an.

bilmediğim bi kent sadece bana seni anımsatıyorsa ve bi sabah ansızın gelip o terminal kalabalığında heyecandan elleri titreyen kız ben olmuşsam o anda ayağımı yere attığımda sen ol karşımda.yüzümün soğuktan kırmızı olmadığını yanağıma elini koyduğunda anla.en sert rüzgar durur;içimde kıvılcımların uçuşur ve sevdiğim o cuma ertesi lerinde eleleyken bi kentin kadını nası olunur.

rüyalarına beni al.attığın adım olayım.suratının asıklığında beni susturup "tribini yerim" die kesip atan sesin.susamış ve su bulamamış gibi bana gelsen.sesini duydukça;özlemin katlandıkça;döktüğüm her gözyaşında daha çok seviyorum ya seni.

bi kocaman öpsen kalbimi derinden..iyileşip yanından ayrılmasam ben..

bana bi bardak al

bana bi bardak al.bu ewde dursun.geldiğimde sadece benim dudak izim olan.geçen sefer ki banyoya bıraktığım diş fırçasını atma bu kez.alışmaya çalışıyorum bu eve.kokum kalmasa bile tenindeki gibi;izlerimi bırakıyorum anla.

bi yere ait olmak,senin olduğumu hissetmek böle bi şey aslında.

tensel dokunuş

hayallerimi tutuşturduğum atacın ucunu bıraktığım yerden saldım.semaya savurdum da yine dönüp dolaşıp aynı yere çıktım.bazı masallar vardır hep olacak sanırsın.saat aynı anı gösterir ama aynı anda aynı vakitte yanyana olamazsın.hani biri daha cokh sewer her zaman derler ya bu iki kişilik aşkın bi kişilik tensel buluşmasında o kontenjanı sen doldurursun sanarsam

ben yanılır mıyım:)

kırmızı oje

gökgürültüsü..korkuom..

sensizim..

çoraplarımı giydir bana..seni sewiooom

sewiosun sewiosun sewiosun işte:)

-birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan AŞIKSIN-

sensizliğin hücrelerime dağılmasına izin vermiyorum kan kaybetmesin die aşk.pamuklara sardığım vakitlerde we senin öpüşüne kendimi teslim ettiğimdeki gibiyim seni düşününce.iliklerime kadar titrerken;başka türlüsünü düşünemiyorum seni böle çok sewince.eşek kafalı biri olarak seninim kabul etmesen de.kırılan parçaları yapıştırır pamuklara sararım.seni kaat helwadan da;şehrimin ışıldamayan yıldızlarından da;herkeslerden çok sewdiğimi görürsün ben yanına gelince.

inat değilim.kalbim senin.tatlı kıskançlıklarınla sen de benim.sewiosun sewiosun sewiosun işte sen de bilirim:)

yanıma gel aman aman :)

yüz çizgilerimin arasında kendi suretini göreceğini sanırken savrulup düştün içime sen.baktım.görmedin.saçların caddede rüzgara karşı salınırken.gece öle bi gel;senden vazgeçmek mümkün olmasın.batır iğneni.kanatsan bile içimde sen olmalısın.yapamadım.gittikçe yollarım sana çıkmaz bilirim sanardım ama ben martılarla beraber sarhoşluğumu sende tattım.

Gitme.kendimi sen de kaybetsem bile benden vazgeçme.