cümlelerim dağınık anne

elime kalem aldığımda tuhaf bi huzursuzluk halidir yazacağımı bilsem de kelimelerin eteğimde toplanmasına dayanamam.sanırım bi çeşit takılıp düşme korkusu.ben şehirler arası gezerken bile bu kadar ürkmem ta ki zihnimin arasında dolaşırken ki korktuğum kadar.sorumluluk garip bir duygu.isteksizce yediğini bildiğin ama bi yandan da tadı hoşuna giden bir şey gibi.cümlelerim dağınık anne.kusura bakhma.toplayamadım nasılsa dağılmayacak mı bir daha.

şehrimde akustik şarkı dinlerken ki aldığım keyifle bir fotoğraf karesinin içinde kendine gülümsediğini farkeden bir yüz olmak.ha hay diyesim geliyor bazen.kendime öyle çok gülüyorum ki ağlamak hissi verdiğimi bile bile.saçmaladığımı biliyorum.dokundukça yaralarımı kanatıyor içimi susturamıyorum.özünde keyifli biriyim bertaraf ettiğimde ruhumun sıkıntılarını.tanıyorum kendimi.sütsüz bir çikolata gibiyim acımsı tadıma rağmen insanın ağzında güzel bir tad bıraktığıma inanıyorum.

kelimeler oyuncaklarım.kırmamak adına çabalasam da olmuyor bazen.sakın küsmeyin bana.sizler olmadan ben bir hiçim.