aşkın ön'sözü

Kıran kırana geçen bir ruhsal yolculuğun boş bırakılmış iki koltuğuyuz.

Sen cam kenarına yakınsın.Bense dışlanmış bir koridora.

Kıskançlık, kırgınlık gibi duygulara yer veriyoruz hareket halinde olan ilişkimizin bedeninde.Hissedilen ne varsa yolcularımız yer değiştirse bile kalıcı bir yolculuk sağlanamıyor ve biz buna rağmen hep yan yanayız.Tıpkı sonu güzel bitmese onun adına masal denmeyecekmiş gibi korkakcasına.

Sen o hoyrat zamanlarımın sakince akarak sinir bozan akrebi gibisin.Yelkovan fır dönüyor ardında.Yol kenarlarında ekilmiş umutları yararak ilerliyoruz.Kalın olduğu için okunmamaya terk edilmiş bir kitap gibi kucağına bırakılıyor aşkım.Uzun yolculuğumuzun önsözünde olsaydı karanlıklardan korkmadığım, yine de okumaz mıydın beni?

Boş bırakılmış iki koltuktuk.Sen karanlık bir cam kenarındaydın,bense aydınlık bir koridor.Okunmamış bir kitabın anlamsız özetiydi düşündüklerin.

Alacakaranlıklarda sevdiğim gibi seni, masalları da sen bana sevdirmiştin.

Ellerini tuttum.Parmak uçların soğuktu.