İstanbul

İstanbul’a yağmur düşünce İstiklal’deki kısa etekli kadınların büyük şemsiyelerinde birikir yaşlar.

Yüzümden eksilmeyen hüzün, onlar gibi içime düşüp biriken senden.

Bana yeniden anlatsana aşkı.Ezberlenmiş öğretilerden uzak ve en başından başlayarak bu kez..

Tozu dumana katan şehrin çocukları gibi yuvarlanalım beraber öğrenirken.

Yol kenarında biz ve ortasında tramvay.

Gezginliğinin vermiş olduğu bir bilgelikle bana bakan aşk , İstiklal’de yorgun.

Suskun ben gibi, sensizlikten bu gün.

Ve bu gün başıma gelen en şiddetli yağmurdun.

Güneş getirsin kendinle birlikte bana seni.

Seni özledim.

Sen olmalısın yanımda ve şimdi.