“seni unutmayı senden öğrendim”

Bazılarımız alışkanlık bazılarımız aşk dese de herşeyin yolu önce kalpten geçiyor.Nabız atışıyla paralel olan bir ritimle başlayıp hızlanan kalp, zamanı da peşinden sürükleyerek ilerler.Bazen zaman tökezler bazen sen.Emek vermek burda çıkıyor seninle yola.Bir taraf sıcak bir taraf soğuk olmakta inat ediyorsa ılık bile kalamıyor aşk işin kötüsü.

Lakin kendinden soğutmak için önce ısıtmak gerek.Isınmış olan sıcak bir şeyi de üfleyerek yavaş yavaş tadına vararak yemeyi öğretmedi değil mi annen sana.

Kimse unutmak için sevmez.Sevdiğinde de bırakmak istemez evet.Çünkü vazgeçen olmak kalan olmaktan daha çok incitir.Benim annem sıcağı sevdirdi bana.Ve üfleyerek yemeyi.Seni unutmayı da senden öğrendim.

Fırsat olarak göremedim insanları ve kuramadım “Benden daha iyilerine layıksın” gibi cümleleri.

Seviyorsam sonuna dek uğraşırım=Uğraşmıyorsam sevmekten vazgeçmişimdir.

Haberin olsun.

Kesiyorum gidiş- dönüş senin biletini.

(.)elbet görüşeceğiz