Huylarını değiştirmek insanda yeni bir kimlik almış hissi yaratıyorsa alışkanları değiştirme vakti gelmiş demektir.Yaz gelince eskileri atmak kadar kolay olmuyor yıllarca aynı gardroptaki partallarına bile kıyamayan birinde.Ve Duygularımın eskimiş çamaşır mandalından farkı yok.Üstelik karma karışıklar.Siyah çamaşırlarla yıkanan beyazlar gibi.Tek güzel tarafı hepsinin pembe görünüyor olması.Kabuk tutan yaralar bile zamanla kapanıp ten rengini alıyorken insan nasıl almasın kendi demini.Aldım ben de sayende.
‘Bir zamanlar daha cesur ama mutsuzdum şimdi mutlu ama korkağım’
Değiştim gibi büyük cümlelerin altında kalacağım diye korkaklığım.
Sukunetim hep bundan.
2 yorum:
Deişmek deildi sorun.. o kolay kısımdı.. zor olan seni o deişiklikte kaybetmemek yanımda tutabilmekti.. korkuyordum bazen.. deisirken senide kaybetmekten.. tüm yaralarım kabuk bagladı.. "Kalbimi" saymazsam tabii
sen zaten beni kaybetmemek adına benden vazgeçmiştin ki.
her vazgeçiş kaybetmenin ta kendisiydi.yanında tutmak isterken değiştiğimi göremedin.her zaman en büyük yara hep kalpte olurdu.ve şimdi kabuk bile tutamayacak kadar kan kaybetti.
Yorum Gönder