Aşk senden vakit İstemez alır zaten ve sen farkında olmazsın.
Kırılabilir bir şey üstelik.Onu ölçebilecek bir yürek terazisi de yapılamadı henüz.
Eşyalarıma bağlılığımda parmak uçlarını değdirdiğinden.
Bizim diyebileceğim tek şahit onlar.
Penceremdeki çiçeğe bağlılığım mevsimi bitince pörsüyeceğini bildiğim sevgine benzetmemden.
Sen yerine onunla konuştuğum zamanlarda açmadığı oluyor.
Yaprakların safran sarısı.
En güzel yağmurları gördün ama hep karanlıkta açardın.
Toprağının kokusunu esirgemedin benden.
Ve ben de seni her gün suladım,büyüttüm,küsüşünü izledim.
Çiçeklerini bana vereceğini sandığım zamanlarda hevesimi çatlatmış olabilirsin
Ama kıramadın.
Üşütmeyeceğin baharlar vermek isterdim sana.
Elimden geleni yapmış olsam da pencerene alışamadın.
Belki bir gün alıştığını anladığında solacaktın.
Son bahar bu.
Çiçek solabilir.Eşyalarım yok olabilir.Açmak için vaktin de olmayabilir, biliyorum.
Bildiğim tek şey,seni asla unutmayacağım.
.
.
.
.
.
.
Son baharlar hep ayrılık getiriyor insana
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder