paslı makas

Bu zamana kadar söylediğim onca söze rağmen hala söylemediklerimle yaşamış olmaktan utanıyorum.

Bir insan kendisine bu kadar acı çektirebilir miydi

Yanlış olduğunu bildiği doğrularıyla mücadele etmekle mi geçecekti bu ömür

Beni kaybetmemek uğruna ördüğün çeper asıl kaybedişin oldu demek için çok mu geç.

Geç kaldın bana sen,evet.

Beni üzmemek adınaydı değil mi kurduğun barikatlar?

Sormayı unutmuş olamaz mısın ne istediğimi.

Bildiğini sandığın o tüm her şey benim için o kadar basit değilse şayet.

Ne yazıktır ki;

Paslı makas gibiydik hep.Bir ucu sendin diğer ucu ben.

Birleştiğimiz her noktada sen, o barikatlarınla içimden bir şeyleri kesip attın.

Bana sormadın hiç.Senin için akan gözyaşlarımı hiç sevemedin benim gibi.

Belki de basit gördüğünden.

Halbuki biz öyle bir sevgiyle bağlıydık ki birbirimize.O vida gibi.

Paslandık.

Yine de bir aradayız.Keşke geç kalmasaydık birbirimize.

Çeperlerin ve sen beraberce mutlu olsaydınız ..

Senin yüzünden..

Yapamadık.