"kurabiyesiz fındık"

Kelebek kadar kısa olacak ömrümün ilk çeyreğinde yalnızlığımla baş başayız.Çay sever kendisi.Süslü olmayan ayrık cümlelerinin birleştirilmesinden hoşlanmıyor üstelik.Hangi iklim onu üşütüyor onun bilincinde.Güçsüzlüğünü benim üzerimden örtmeye çabalayanlar gibi değil o benim gibi birini özlediğini söylemekten korkuyor belki.Bunu kendine itiraf etmekten sadece.

Her sabah yeni bir hisle uyanıyorum.Hislerimin bir ikincisi olmuyor.Elimden kayıp gidebileceğini bildiğimden hayatımdaki herkese sımsıkı sarılmıyorum artık.Arandığım ölçüde arıyorum yokluğunuzu.Boğulucağımı bilsem de derin sulara dalıyorum esintinin paramparça edeceğini bilsem de kapıyı sonuna kadar aralamayı.Önümdeki duvarlara sürtünerek törpülenmekten korkmuyorum kaybedecek hiçbir şeyim yokken

Sadece yaşıyorum ve aklımdan her şeyi geçiriyorken

Diyebiliyorum

Ya şimdi tut elimden
Ya da bir daha söz etme özlemekten